လယ္တီဒီပနီေပါင္းခ်ဳပ္

0 comments
၃၀-၄-၂၀၀၉

ဆက္လက္တင္ျပပါမည္

စစ္ေဘးဒဏ္သင့္ တမီးဒုကၡသည္မ်ားအား ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားကူညီ

0 comments


29-4-2009



သီရိလကၤာႏိုင္ငံ ပါလီမန္အမတ္မ်ားျဖစ္ေတာ္မူၾကေသာ ဆရာေတာ္ အသု႐ုဂိရိယ ေရ၀တေထရ္ ႏွင့္ ေသာဘိတေထရ္တို႔၏ အကူညီေတာင္းခံ ေတာင္းပန္မႈေၾကာင့္ မိမိတို႔ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား တမီးဒုကၡသည္မ်ားအတြက္ သီရိလကၤာသံဃာမ်ားႏွင့္တကြ ၿမိဳ႕ထဲ ဆြမ္းစိမ္းအလွဴခံထြက္ခဲ့ၾကပါသည္။

ယေန႔ ညေန(၃)နာရီမွစ၍ မကုဋေက်ာင္းမွ ထြက္ခဲ့ၾကၿပီး ညေန(၆)နာရီခြဲခန္႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိခဲ့ၾကပါသည္။ ၿမိဳ႕ထဲ စုရပ္တစ္ခု၌ သံဃာမ်ားစုစည္းၾက၏။ ထိုစုရပ္သို႔ မိမိတို႔ ေရာက္ရွိခ်ိန္၌ သီရိလကၤာသံဃာမ်ား အစုံအလင္ေရာက္ႏွင့္ၾကၿပီးျဖစ္၏။ သတင္းေထာက္မ်ားက ဓာတ္ပုံမ်ား၊ ဗြီဒီယိုမ်ားျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ရိုက္ကူးၾကပါသည္။ သတင္းမီဒီယာသမားတို႔သည္ ဆြမ္းခံျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ေမးျမန္းၾကရာ ဦးေဆာင္ဆရာေတာ္သုံးပါးက အသီးသီးေျဖၾကားၾကပါသည္။
ပါလီမန္အမတ္ ဆရာေတာ္အသု႐ုဂိရိယ ေရ၀တေထရ္ကို ေမးျမန္းရာ၌“ ေသာင္းက်န္းသူရဲ႕လက္ေအာက္ စစ္ေဘးဒဏ္ ဒုကၡအၾကားမွ လြတ္ေျမာက္လို၍ ထြက္ေျပးလာၾကတဲ့ တမီးလူမ်ိဳး ဒုကၡသည္မ်ားကို ကူညီေစာင့္ေရွာက္ခ်င္လို႔ အခုလို သံဃာမ်ားက အလွဴခံေပးရျခင္းျဖစ္ပတယ္၊ ဘုန္းၾကီးတို႔ဟာ ကိုယ့္ဘာသာ၊ ကိုယ့္လူမ်ိဳးရယ္လို႔ အစြန္းေရာက္ တယူသန္ အစြဲမရွိပါဘူး။ ဒုကၡေရာက္ေနသူမွန္သမွ်ကို တတ္ႏိုင္တဲ့ဘက္က ေစာင့္ေရွာက္ကူူညီရမယ္ဆိုတာ အျမဲတမ္းႏွလုံးသြင္းလ်က္ပါ။ ဒုကၡသည္မ်ားအတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရေသာ္လည္း ကူညီေထာက္ပံ့ ေစာင့္ေရွာက္ခြင့္ရတဲ့အတြက္ ေက်နပ္ပီတိျဖစ္မိပါတယ္” စသည္ျဖင့္ေျပာသြား၏။
တဖန္ သီရိလကၤာ ပါလီမန္အမတ္ တစ္ပါးျဖစ္သူ ဆရာေတာ္ ေသာဘိတေထရ္ကိုေမးျမန္းရာ၌ “ဘုန္းၾကီးတို႔ဟာ သေဗၺသတၱာ ဘ၀ႏၱဳ သုခိတတၱာ-ဟု ၀စီကံႏွင့္ မေနာကံတို႔ျဖင့္ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ေမတၱာပို႔ေနတာပါ၊ အခုေတာ့ ကာယကံေျမာက္ ကူညီေထာက္ပံ့ခြင့္ရတဲ့အတြက္ အတိုင္းမသိ ၀မ္းေျမာက္မိပါတယ္။ ဗုဒၶဟာ ပိ႑ာစာရိက၀တ္ (ဆြမ္းခံမႈ)ကို ခ်ီးက်ဴးေတာ္မူပါတယ္။ အခုလည္း ဘုရားခ်ီးက်ဴးေတာ္မူတဲ့ ဆြမ္း၀တ္နဲ႔ ကူညီေထာက္ပံ့ရတာျဖစ္လို႔ အင္မတန္မြန္ျမတ္လွတဲ့ ကူညီမႈဘဲလို႔ ယုံၾကည္လက္ခံပါတယ္ ”စသည္ျဖင့္ေျပာသြား၏။
တဖန္ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား၏ ကိုယ္စားလွယ္ ဦးေသာဘနကို ေမးျမန္းရာ၌ “ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားအေနျဖင့္ အခုလို စစ္ေဘးဒုကၡသည္မ်ားကို ကူညီခြင့္ရတဲ့အတြက္ ၀မ္းေျမာက္မိပါတယ္။ အခုလို ကူညီတာဟာ စစ္ေဘးဒုကၡသည္မ်ားကိုမက ျမန္မာစာသင္သားမ်ားအတြက္ အစစ အရာရာ ကူညီေပးလ်က္ရွိေသာ သီရိလကၤာဆရာေတာ္ေတြကိုလည္း ကူညီရာေရာက္တယ္လို႔ ယုံၾကည္ပါတယ္။ မိမိတို႔ဟာ မ်ားစြာေသာကုန္က်မႈျဖင့္ စာေပသင္ၾကားေနရတာျဖစ္လို႔ ကုန္က်မႈႏွင့္တန္ေအာင္ စာကိုပဲမေနမနား အဓိကထားကာ ၾကိဳးစားေနရတာျဖစ္လို႔ ဆရာေတာ္မ်ားအား အထူးတလည္ ဘာတစ္ခုမွ မကူညီႏိုင္ခဲ့လို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။ သီရိလကၤာဘုန္းၾကီးမ်ားဟာ ျမန္မာစာသင္ရဟန္းေတာ္မ်ားကို အစစ အရာရာ အဆင္ေျပေအာင္ ကူညီ႐ုံမွ်မက ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ နာဂစ္ေဘးဒုကၡေရာက္စဥ္ကလည္း သီရိလကၤာႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားမ်ားနဲ႔ စုေပါင္းၿပီး ကူညီခဲ့ၾကတာျဖစ္လို႔ မ်ားစြာေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ မိမိတို႔ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားအေနျဖင့္ အခုလိုကူညီခြင့္ရတာ မ်ားစြာ၀မ္းေျမာက္ပါတယ္” ဟု ေျပာသြားပါသည္။
ထုိဆြမ္းစိမ္းအလွဴခံပြဲကို ကိုလံဘိုၿမိဳ႕ရွိ အထက္ပါ ပါလီမန္အမတ္ႏွစ္ပါးက ဦးေဆာင္ျပဳလုပ္ၾကျခင္းျဖစ္၏။ သတင္းမီဒီယာသမားမ်ား မွတ္တမ္းတင္ၿပီးသည္ႏွင့္တျပိဳင္နက္ (၄)နာရီတိတိအခ်ိန္မွစ၍ ၿမိဳ႕ထဲ၊ ေစ်းထဲ၌ တန္းစီ၍ အလွဴခံထြက္ၾကပါသည္။ သုံးမိုင္ခရီးမွ် ေျခလ်င္သပိတ္ပိုက္ကာ အလွဴခံထြက္ၾကပါသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ အ၀တ္အထည္မ်ား၊ စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ား၊ ေသာက္ေရသန္႔မ်ားကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လွဴဒါန္းေနၾကတာကို ျမင္ေတြ႔ရ၏။ ဆြမ္းစိမ္းခံ ကိစၥအၿပီး၌ ဦးေဆာင္ဆရာေတာ္မ်ားက ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားကို အခုလိုကူညီေပးတဲ့အတြက္ အထူးေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား အကူညီလိုအပ္ပါက မိမိတို႔ အေနျဖင့္ ကူညီေပးရန္အသင့္ရွိေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ၀မ္းေျမာက္စကား၊ ေက်းဇူးတင္စကား မိန္႔ၾကားၾကပါသည္။
မိမိတို႔ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ အလြန္မြန္ျမတ္ေသာေစတနာသန္႔သန္႔ျဖင့္ ကူညီေပးခဲ့ၾကပါသည္။ တျခားမည္သည့္အခြင့္အေရးကိုမွ် မေမွ်ာ္လင့္ပါ။ တမီးဒုကၡသည္မ်ားအတြက္ ထိုသို႔ေသာ ေက်းဇူးတုန္႔ျပန္ ကူညီမႈမ်ိဳးျဖင့္ (25-4-2009)ရက္ကလည္း ကူညီခဲ့ၾကၿပီးျဖစ္၏။ ေနာက္ထပ္လည္း အကူညီေတာင္းထားတာ ရွိေသးေၾကာင္းသိရ၏။
စာေပသင္ၾကားမႈအၾကား၌ ဤသို႔ေသာ အျပန္အလွန္ကူညီေပးမႈကား ကင္း၍မရပါ။ ဘုရားေဟာတဲ့ တရားသေဘာကိုက အညမညပစၥေယာတဲ့။
(တကၠသိုလ္-ေဆြသု၀ဏ္)
MSMA

သူတို႔သၾကၤန္

0 comments


17-4-2009

သီရိလကၤာႏိုင္ငံ၏ ဓေလ့ သၾကၤန္ေန႔သည္ အတုယူစရာေကာင္းလွ၏၊ သၾကၤန္ဟူေသာ ေ၀ါဟာရသည္ ‘ကူးေျပာင္းျခင္း’ ဟူေသာ အဓိပၸါယ္ကိုရ၏။ ကူးေျပာင္းျခင္းဟူသည္ ဤ၌ ႏွစ္ေဟာင္းမွ ႏွစ္သစ္သို႔ကူးေျပာင္းျခင္းကိုဆုိလိုပါသည္။ ထိုေၾကာင့္ New Year Day ဟုေခၚၾကသည္။ ႏွစ္သစ္ကူူးေျပာင္းေသာေန႔ဟု ဆိုလိုသည္။ ျမန္မာ့အေခၚအေ၀ၚအရ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔ဟု ေခၚ၏။ ႏွစ္သစ္ကူးေျပာင္းေသာေန႔သည္ ျမန္မာႏွင့္သီရိလကၤာ အတူတူပင္ျဖစ္သည္။ တခ်ိဳ႕ေသာႏိုင္ငံမ်ားလည္း တူညီေၾကာင္း ၾကားသိရသည္။ မည္သည့္ႏိုင္ငံမ်ားတူညီၾကသည္ကိုကား မိမိအတိအက် မသိရေသးပါ။

သီရိလကၤာႏိုင္ငံ၌ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔မတိုင္မီ တစ္ရက္အလိုေန႔၌ အ၀တ္ျဖဴမ်ား၀တ္ၾက၍ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမ်ားသို႔ ဥပုသ္ေစာင့္သြားၾကပါသည္။ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔၌လည္း ဥပုသ္ေစာင့္ၾကသည္။ ဤ၌ ဥပုသ္ေစာင့္ၾကပုံကို အနည္းငယ္တင္ျပလိုပါသည္။ သီရိလကၤာ၌ ဘာသာေရးႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အမႈကိစၥမွန္သမွ် အ၀တ္ျဖဴကိုသာ ၀တ္ဆင္ၾကသည္။ တျခား မည္သည့္အေရာင္မွ် မ၀တ္ၾကပါ။ သူတို႔သည္ အ၀တ္ျဖဴမ်ား၀တ္၍ လာၾကၿပီးလွ်င္ ဥပုသ္ေဆာင္ (ဓမၼသာလာ) ၌ ဆိတ္ျငိမ္စြာ တရား႐ႈမွတ္ၿပီးေနၾကပါသည္။ နံနက္ (၈)နာရီခန္႔အခ်ိန္၌ ဆရာေတာ္က ရွစ္ပါးသီလ ေပး၍ တစ္နာရီမွ် တရားေဟာပါသည္။ တရားေဟာၿပီးေသာအခါ တရား႐ႈမွတ္ခိုင္းပါသည္။ ေန႔လည္(၁၁)နာရီ အခ်ိန္ ထမင္းေကၽြးပါသည္။ ထမင္းစား ၿပီးသည္ႏွင့္တျပိဳင္နက္ ဥပုသ္သည္မ်ားထဲမွ စြမ္းႏိုင္ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားက တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ တရားေဟာျခင္း၊ တရားေဆြးေႏြးျခင္း၊ ဘာသာေရးႏွင့္ပတ္သက္ေသာ အေမးအေျဖမ်ားျပဳလုပ္ျခင္းမ်ားကို ေန႔လည္ (၄)နာရီထိလုပ္ၾကပါသည္။ ဤ၌ ‘သူတို႔တေနကုန္ထိုင္ႏိုင္ရဲ႕လား ေညာင္းညာကိုက္ခဲလို႔ တရားအေပၚ အာ႐ုံျပဳႏိုင္ရဲ႕လား’ ဟု ေမးဖြယ္ရွိသည္။ သူတို႔ကား တရားနာေသာအခ်ိန္၌ ရပ္၊ သြား၊ ထိုင္၊ အိပ္၊ မည္သို႔ေသာဣရိယာပုထ္ ျဖင့္မဆို ေနႏိုင္ပါသည္။ ျမန္မာျပည္၌ ကဲ့သို႔ ၾကံဳ႕ၾကံဳ႕ေလး မလႈပ္မယွက္ ထိုင္ေနရသည္မဟုတ္၊ လြတ္လပ္စြာ ေနခ်င္သလိုေန၍ တရားကိုနာၾကားႏိုင္ပါသည္။ တရားေဟာေသာ လူ၊ ဘုန္းၾကီး၊ အေရွ႕သို႔ ေျခဆင္းၿပီး ထိုင္ေနၾကသည္မွာ ျမန္မာမ်က္စိျဖင့္ေတာ့ လုံး၀ မသင့္ေတာ္လွ။ သူတို႔ဓေလ့ကား ျပႆနာမရွိ ထိုင္ခ်င္သလိုထိုင္ အျပစ္မရွိပါ။
ညေန(၄)နာရီအခ်ိန္တြင္ ဘုန္းၾကီးက တရားေဟာပါသည္။ တရားေဟာၿပီးသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ တရားထုိင္ရပါသည္။ ညေန(၆)နာရီခန္႔အခ်ိန္တြင္ လူပုဂၢဳိလ္မ်ားထဲမွ စြမ္းႏိုင္သူက တရားေဟာျပန္ပါသည္။ ထိုပုဂၢိဳလ္တရားေဟာၿပီးေနာက္ ပရိတ္ႀကီးပါဠိေတာ္မ်ား၊ ဓမၼစၾကာ၊ အနတၱလကၡဏသုတ္ စေသာ ပါဠိမ်ားနွင့္ ဘုရားကို ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ၾကပါသည္။ ည(၁၀)နာရီမွ စ၍ မိမိစြမ္းႏို္င္သလို တရားမွတ္ျခင္း၊ ဗုဒၶစာေပဖတ္ျခင္း၊ က်က္မွတ္ျခင္း မ်ားကို မည္သည့္အခ်ိန္ထိ ျပဳလုပ္ၾကသည္ကို မိမိမသိပါ။ ည(၂)နာရီ မိမိတေရးႏိုး၍ ထၾကည့္ေသာအခါ တခ်ိဳ႕တရားထိုင္ေနၾကတာကို ျမင္ရေသး၏။ သူတို႔သည္ ဥပုသ္ကာလအတြင္း ကြမ္းစားျခင္းမျပဳပါ။ ေဆးလိပ္ႏွင့္ မူးယစ္ေဆး၀ါး အရက္ကိုးကား ဥပုသ္ေစာင့္သည္ျဖစ္ေစ၊ မေစာင့္သည္ျဖစ္ေစ၊ ဗုဒၶဘာသာမ်ား အခါခပ္သိမ္း လုံး၀ မေသာက္ၾကပါ။ တခ်ိဳ႕ ခုိးေသာက္တာ ရွိသည္ဟု ဆို၏။ မိမိမေတြ႕ဖူးပါ။ ဘာသာျခားမ်ားသည္ အရက္၊ ေဆးလိပ္ကို ေသာက္သုံးသူ အလြန္ရွားပါလွ၏။ ဤကား သူတို႔ဥပုသ္ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အတုယူစရာ ဓေလ့တည္း။
သီရိလကၤာ၌ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔မတိုင္မီ တရက္အလုိတြင္ ဥပုသ္ေစာင့္ျခင္း၊ ရပ္ကြက္အတြင္း လူၾကီးမ်ား ဆရာမ်ား၊ မိဘမ်ားအား ကန္ေတာ့ျခင္း အမႈကို ျမန္မာႏိုင္ငံ သီတင္းကၽြတ္လ ကန္ေတာ့ၾကသလို ျပဳလုပ္ၾကပါသည္။ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔၌ ဥပုသ္ေစာင့္ျခင္း၊ ေခါငး္ေလွ်ာ္ျခင္း မဂၤလာကို ျပဳလုပ္ၾကပါသည္။ ဤ၌ ေခါင္းေလွ်ာ္မဂၤလာကို အနည္းငယ္တင္ျပပါအုံးမည္။ နံနက္အခ်ိန္၌ ဒကာတခ်ိဳ႕ ေက်ာင္းသို႔ေရာက္လာၾကၿပီး မ႑ပ္ထိုးျခင္း၊ အခမ္းအနားျပင္ဆင္ျခင္း အမႈကိုၾကိဳတင္ျပဳလုပ္ၾကပါသည္။ သူတို႔ ယူလာၾကေသာ တမာရြက္၊ ကြမ္းရြက္ႏွင့္ တျခားမည္သည့္အရြက္မွန္း မိမ္ိ မသိေသာ အရြက္မ်ားကို ေရာၿပီး ဆုံျဖင့္ေထာင္းကာ သတၳဳရည္မ်ားညွစ္ယူ၍ စတီးအိုးၾကီးျဖင့္ ထည့္ထားၾက၏။ ေန႔လည္အခ်ိန္၌ ေက်ာင္းသို႔ လူၾကီးလူငယ္ ရွိသမွ်အားလုံး နီးစပ္ရာေက်ာင္းသို႔ သြားေရာက္ၾက၏။ လူစုံေလာက္ေသာအခ်ိန္၌ ဘုရားေရွ႕တြင္ ပရိတ္သတ္မ်ား မတ္တပ္ရပ္လွ်က္ လက္အုပ္ခ်ီကာ ၿငိမ္သက္စြာေနၾက၏။ ပရိတ္သတ္ေရွ႕တြင္ သူတို႔ေထာင္းထားေသာ တမာရြက္စေသာ သတၳဳရည္အုိးႏွင့္ အုန္းဆီအိုးကို ခင္းက်င္းတည္ထား၍ အႏုပညာသမားမ်ားသည္ တူရိယာမ်ားျဖင့္ တီးမႈတ္ၾကကာ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ားက ဓမၼေတးျဖင့္ ေဖ်ာ္ေျဖၾကၿပီး ဂုဏ္ေတာ္ဘြဲ႕ေတးျဖင့္ ဗုဒၶကို ခ်ီးက်ဴးပူေဇာ္ၾက၏။
သူတို႔ပူေဇာ္ၿပီး မဂၤလာခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါ လက္အုပ္ခ်ီ၍ ရပ္ေနၾကေသာ ပရိတ္သတ္ေရွ႕တြင္ ဘုန္းၾကီးမ်ားက မတ္တပ္ရပ္လွ်က္ ငါးပါးသီလ ေဆာက္တည္ေစ၏။ ထို႔ေနာက္ ပရိတ္မ်ားရြတ္ဖတ္ၾက၏။ ပရိတ္ရြတ္ဖတ္ၿပီးေသာအခါ ဘုန္းၾကီးမ်ား တစ္ပါးစီ ႏွစ္သစ္ကူးဆုေတာင္းမႈကို ျပဳၾက၏။ သူတို႔ တစ္ပါးၿပီး တစ္ပါး အလွည့္က် ဆုေတာင္းရင္း စာေရးသူအလွည့္သို႔ေရာက္လာ၍ ေလာကု(ေက်ာင္းထိုင္) က မိမိအား မိုက္ခရိုဖုန္း ထိုးေပးရာ အေၾကာင္းမသိ၍ ၾကိဳတင္စီစဥ္မႈမရွိ သီဟိုဠ္စကားမရေသာ မိမိအဖို႔ အခက္ၾကဳံရ၏။ ပရိသတ္ေရွ႕ မိုက္ၾကီးကိုင္ၿပီး ဘာေျပာရမည္ကို မသိသျဖင့္ စိတ္ထဲေပၚလာေသာ စည္ေတာ္ၾကီးကို္ရြတ္ဆိုလိုက္၏။
“ေအာင္ျမန္မာ…..ေအာင္ဂါထာ….ေအာင္ရာနိမိတ္ကယ္…ထြန္းေပလို႔ဗ်ာ….။ ေအာင္ရပ္ကယ္ သာသေလး…..ေအာင္ရာဘိမယြင္း…ရိုင္းပင္းကာ ကူညီေပး..တယ္...ကဗ်ာဆရာ..ေဆြသု၀ဏ္ပါဗ်ာ..သြင္းဆိုသည့္စာ……” ဟု ရြတ္ဆိုလိုက္ရာ သူတို႔နားမလည္ၾကေသာ္လည္း အလြန္နားေထာင္၍ေကာင္းေၾကာင္း အခမ္းအနားအၿပီး၌ လာေရာက္ေလွ်ာက္ထားၾက၏။
သံဃာမ်ား အသီးအသီး ႏွစ္သစ္ကူးဆုေတာင္းၾကၿပီးေသာအခါ ပရိသတ္မ်ားတန္းစီ၍ ဘုန္းၾကီးရွိရာသို႔လာၾက၏။ ထိုပရိသတ္ကို ဘုန္းၾကီးမ်ားက ေခါင္းေဆးမဂၤလာျပဳလုပ္ေပး၏။ တမာရြက္စသည္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ သတၳဳရည္ႏွင့္ အုန္းဆီကို လက္ျဖင့္စိမ္ယူကာ သူတို႔ေခါင္းကို ပြတ္ေပးျခင္းျဖစ္၏။ ထိုေခါင္းေဆးမဂၤလာျပဳၿပီးေသာအခါ ဘုရားမ်ား၊ ေဗာဓိပင္မ်ား၌ ွဆီမီးပူေဇာ္ျခင္း၊ ပန္းပူေဇာ္ျခင္း၊ ကြမ္းရြက္ပူေဇာ္ျခင္းမ်ားကို အထူးတလည္ျပဳလုပ္ၾကပါသည္။ ထိုေန႔၌ တေနကုန္ (သူတို႔ အေခၚ လက္ကီးဒိုင္း) ေျဗာက္ေဖာက္ျခင္း၊ မီးရွဴး မီးပန္းမ်ား ပစ္ေဖာက္ျခင္းမ်ားကို ျပဳလုပ္ၾကပါသည္။ အထူးအားျဖင့္ ႏွစ္သစ္ကူးေျပာင္းခ်ိန္၌ တႏိုင္ငံလုံး ဆူညံပြက္ ဘ၀ဂ္ညံေအာင္ နားကြဲမတတ္ ေျဗာက္ေဖာက္ၾကသည္။ ေကာင္းကင္တျပင္လုံး မီးရွဴးမီးပန္းမ်ားျဖင့္ လင္းျဖာလွ်က္ရွိေနသည္မွာ အံ့မခန္း ရႈျမင္ရပါသည္။ ဤကား 2008 ခု ကုလားေက်ာင္း၌ မိမိ၏ ျမင္ကြင္းတည္း။
ဒီႏွစ္ (2009) ၌ လည္း မကုဋျမန္မာေက်ာင္း၌ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား ျမန္မာမႈျမန္မာ့ ဟန္ျဖင့္ ႏွစ္သစ္ကူးပြဲ ျပဳလုပ္ၾကပါသည္။ မုန္႔လုံးေရေပၚႏွင့္ ဗူးသီးေၾကာ္မ်ား ျပဳလုပ္ေကၽြးေမြး စားေသာက္ၾကျခင္း၊ ကံစမ္းမဲေဖာက္ျခင္းတို႔ကို နံနက္အခ်ိန္၌ ျပဳလုပ္ၾကပါသည္။ ကံစမ္းမဲ၌ ေပါက္မဲအနည္းငယ္သာ ထည့္ႏိုင္ေသာ္လည္း ဟာသ မဲမ်ားပါ၀င္သျဖင့္ အလြန္ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းလွပါသည္။ ဟာသမဲ၌ “ျပည္တန္ ပတၱျမားလုံး အရြယ္ ခ်ိဳခ်ဥ္ပါဘုရား၊ ကုလားမကိုကဲခ်င္ေတာ့ ေပါက္မဲႏွင့္လြဲမွာေပါ့၊ ဂုဏ္ေတာ္ပုတီးစိပ္လိုက္ပါအုံး” စသည္ျဖင့္ ဟာသမဲကိုဖတ္လိုက္တိုင္း တေသာေသာရယ္ေမာၾကရ၏။ မဲအစီအစဥ္အၿပီး တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး ေရေလာင္းၾက အိုးမဲျဖင့္သုတ္ၾက ေနာက္ၾက ေျပာင္ၾကႏွင့္ အလြန္ေပ်ာ္စရာေကာင္းလွ၏။ တစ္ႏွစ္တာ ေညာင္းညာခဲ့သမွ် တေန႔တာ ပက္ျဖန္းေသာ သၾကၤန္ေရျဖင့္ ေမာပန္းမူးေ၀ ေညာင္းညာကိုက္ခဲ အကုန္ေပ်ာက္သြားရသည္ဟုထင္မိ၏။ မိမိအေနျဖင့္ ဤမွ်ေလာက္ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါမွ မေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရဖူးပါ။ ျမန္မာျပည္၌ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေက်ာ္ျဖတ္လာခဲ့တာ ျပကၡဒိန္အေစာင္ေလးဆယ္ခန္႕ေဆြးသြားၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ငယ္ရြယ္စဥ္မွ စ၍ သကၤန္း၀တ္ခဲ့ရၿပီး ထိမ္းခ်ဳပ္မႈေအာက္၌ ၾကီးျပင္းလာခဲ့ရတာျဖစ္လို႔ ဤေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ိဳးကို တခါမွ မရခဲ့ဘူးျခင္းျဖစ္သည္။
“ဘုန္းၾကီးအခ်င္းခ်င္း ေရပက္ရတာ ေပ်ာ္စရာလား” ဟု ေမးဖြယ္ရွိ၏။ ျမက္ႏုမရွိေသာ အညာေဒသ၌ သစ္ရြက္ေျခာက္ကိုသာ စားရရွာေသာ ႏြားမ်ားသည္လည္း အာဟာရျဖစ္၍ ရွင္သန္ႏိုင္ၾကပါသည္။ သူတို႔ ျမက္ႏုကို စားခ်င္ရွာမွာပါ။ သို႔ေသာ္ ဘ၀ေပးအေျခအေနအရ သူ႔နည္းသူ႔ဟန္ျဖင့္ ေနႏိုင္ၾကရျမဲဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။
ကုသိုလ္၊ ဥစၥာ၊ ပညာ တခုခုမရရွိေသာေန႔သည္ လူျဖစ္ရႈံးေသာေန႔ျဖစ္၏။ ပညာရွိမ်ား ဆိုစကားႏွင့္အညီ ဒီေန႔အဖို႔ မိမိတို႔ လူအျဖစ္အရႈံးမခံႏိုင္ ထို႔ေၾကာင့္ ေက်းဇူးရွင္ ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားမ်ားကို ေက်းဇူးဆပ္ေသာအေနျဖင့္ သံဃာမ်ားကို ဆြမ္းကပ္လွဴဒါန္းျခင္း၊ ဘုရားခန္းကိုသန္႔ရွင္းျခင္း၊ ေဆးသုတ္ျခင္း၊ ဘုရားကိုေရသပၸါယ္ျခင္း၊ ေဗာဓိပင္ကိုေရေလာင္းျခင္း၊ ဘုရားကိုဆီမီးပူေဇာ္ျခင္း၊ ျမန္မာသံဃာအားလုံးစုေပါင္း၍ ဘုရားအေနကဇာတင္ျခင္း၊ ပရိတ္ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ျခင္း၊ ျမန္မာျပည္အတြက္ဆုေတာင္းျခင္း၊ အမွ်ေ၀ျခင္းမ်ားကို တညီတညြတ္တည္း စုေပါင္း၍ ျပဳလုပ္ၾကပါသည္။
သီရိလကၤာသၾကၤန္ပြဲကား လြမ္းေမာဖြယ္ေကာင္းစြ တကား……………။

တကၠသိုလ္ ေဆြသု၀ဏ္
MSMA

ေမတၱာသံတမန္

0 comments
ေလာကမွာ ေမတၱာဆိုတာ သာမန္အေနနဲ႔မျမင္ရေပမယ့္ အခ်င္းခ်င္းဆက္သြယ္မႈေလးေတာ့ရွိတယ္ဆိုတာ လက္ခံရမယ္ေလ။ ေမတၱာဟာ အဆင္း၊ အနံ႔၊ သဏၭာန္မရွိေပမယ့္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ၊ စိတ္ၾကည္ႏူးမႈေတြကို လက္ေတြ႔ေပးဆပ္ႏိုင္ပါတယ္။ လူသားအခ်င္းခ်င္းမဆိုထားနဲ႔ တိရစၦာန္နဲ႔ လူသားၾကားမွာေတာင္မွ ေမတၱာဟာ အႏၱရာယ္ကင္းမႈ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ၊ ၾကည္ႏူးမႈေတြကို ေပးတတ္တာေတြကို ကၽြႏ္ုပ္တင္ျပလိုပါတယ္။
ကၽြႏု္ပ္ သီရိလကၤာသို႔ေရာက္ၿပီး တစ္လေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ ေက်ာင္းစဖြင့္လို႔ လိုင္းကားႏွင့္ ေက်ာင္းသို႔သြားခဲ့ပါတယ္။ ေရာက္စမို႔ လိုင္းကားစီးရတာ ေတာ္ေတာ္အခက္အခဲေတြ႔ရပါတယ္။ ေက်ာင္းခ်ိန္ႏွင့္ လိုင္းကားစီးခ်ိန္ကို ခ်ိန္ဆလို႔ မရေသးတာမို႔ စိတ္ထဲမွာေတာ့ တထင့္ထင့္နဲ႔ေပါ့။ လမ္းတစ္၀က္ေလာက္အေရာက္မွာ ဘရိတ္အုပ္သံႏွင့္အတူ ကားရပ္သြားပါတယ္။ ကၽြႏု္ပ္္ ကားပ်က္သြားတယ္ထင္လို႔ ကားသမားကိုၾကည့္မိတဲ့အခါ ေလခၽြန္၍ ဒူးနန္႔ေနေသာ ကားသမားအမူအရာေၾကာင့္ ကားပ်က္တာမျဖစ္ႏိုင္လို႔ ယူဆမိပါတယ္။ ေဘးဘယ္ညာကိုလွည့္ၾကည့္ေတာ့ အျခားကားမ်ားလည္း ရပ္ေနတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါဆိုမီးပြိဳင့္မိေနတာေသခ်ာၿပီေပါ့ဟု ေတြးထင္ကာ ေရွ႕တူ႐ူသို႔ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ ေရွ႕မွာ မီးပြိဳင့္ႏွင့္တူတာဆိုလို႔ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေတာင္မရွိပါဘူး။ ေက်ာင္းေနာက္က်ၿပီဆိုတဲ့ အသိစိတ္ဖ်က္ကနဲ ေခါင္းထဲကို၀င္လာပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္ နည္းနည္းစိတ္ပူလာပါၿပီ။ ကားသမားကိုဘာ့ေၾကာင့္ရပ္တာလဲလို႔ စိတ္တိုတိုႏွင့္ေမးပစ္လိုက္ခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ဘာသာစကားကို ကၽြႏ္ုပ္မေျပာတတ္ပါ။ အဂၤလိပ္လိုေျပာရေအာင္လည္း မေတာက္တေခါက္သာေျပာတတ္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ကားရဲ႕ေရွ႕ကို အေသအခ်ာ ၾကည့္မိတဲ့အခါ ေပါင္လုံးနီးပါးရွိတဲ့ ဖြတ္တစ္ေကာင္ဟာ တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ ကားလမ္းကိုျဖတ္ကူူးေနတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကဆင္းၿပီး ဖြတ္ကိုေမာင္းထုတ္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္ ခရီးမၾကာသင့္ဘဲ ၾကာမွာစိုးလို႔ပါ(ကၽြႏ္ုပ္အျမင္)။ ဆင္းေမာင္းဖို႔ေနေနသာသာ ယုတ္စြအဆုံး ကားဟြန္းကိုေတာင္ မတီးၾကပါဘူး။ ေမာင္မင္းႀကီးသား လမ္းတဖက္ကို ေရာက္မွ ကားမ်ားေမာင္းထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီေန႔က ေက်ာင္းေနာက္က်ခဲ့ရတယ္။ ေက်ာင္းကိုျပန္ေရာက္လို႔ စိတ္တိုတိုႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို အဲဒီအေၾကာင္း ေျပာျပမိတာေပါ့။ စိတ္မတိုနဲ႔ကိုယ့္လူေရ ဒါဟာ သီရိလကၤာ က လူေတြရဲ႕ တိရစၦာန္ေတြအေပၚမွာထားတဲ့ ေမတၱာတရားဘဲလို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြေျပာျပတဲ့အခါ ၾကည္ႏူးမိသလိုလိုနဲ႔ ၾကက္သီးေမႊးညွင္း ျဖန္းကနဲထမိပါတယ္။ ကားလမ္းေပၚေျမြျဖတ္သြားလဲ ကားရပ္ေပးၾကတယ္။ လမ္းလယ္မွာ ႏြားေတြအိပ္ေနလဲ ေရွာင္ကြင္းၿပီးေမာင္းသြားၾကတယ္ေလ။ ဘယ္လိုသတၱ၀ါကိုမွ ညွင္းဆဲ သတ္ျဖတ္တာကိုမေတြ႔ရဘူး။ အထူးဆန္းဆုံးကိုေျပာျပမယ္ကိုယ့္လူ မီးရထားသံလမ္းဆိုတာ အခြင့္အေရးအျပည့္ရရွိထားတဲ့ လမ္းတခုပဲ။ တိရစၦာန္မေျပာနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ သံလမ္းေပၚမွာရပ္ေနလည္း ရထားလာရင္ တိုက္ခြင့္ နင္းခြင့္ အျပည့္ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီႏိုင္ငံမွာ သံလမ္းေပၚႏြားေရာက္ေနရင္ ရထားရပ္ေပးတာကို ကိုယ္ေတြ႕ႀကဳံဖူးတယ္ကိုယ့္လူေရ။ ဒို႔ ျမန္မာေက်ာင္းသားေတြကေတာ့ အဲဒီႏြားကို ရထားတိုက္ၿပီလို႔ ၾကည့္ၿပီး စိတ္ပူေနၾကတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အနီးေရာက္ေတာ့ ရထားက ရပ္ေပးတယ္ေလ။ ဒါဟာ အံ့ၾသစရာဘဲေပါ့ကြာ။ ဥပေဒနဲ႔ အခြင့္အေရးနဲ႔ဆုံးျဖတ္တာမဟုတ္ဘဲ ေမတၱာနဲ႔ဆုံးျဖတ္လိုက္တာလို႔ ကိုယ္ေတာ့ယူဆတယ္ကိုယ့္လူေရ လို႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ထပ္မံရွင္းျပၾကပါတယ္။ သီရိလကၤာမွာ တိရစၦာန္ သတၱ၀ါေတြကို သတ္ျဖတ္တာ ညွင္းဆဲတာတုိ႔ လုံး၀ မလုပ္ၾကပါဘူး။ တိရစၦာန္ေတြကလဲ လူေတြကိုေၾကာက္ၿပီး ထြက္မေျပးၾကေတာ့ပါဘူး။ အေနၾကာလာေတာ့လဲ ဖြတ္ေတြ၊ ေမ်ာက္ေတြ၊ ဥေဒါင္းေတြက လူေတြကိုမေၾကာက္ရြံ႕ပဲ အနီးကပ္ျမင္ေတြ႔ေနရေတာ့ ကၽြႏု္ပ္ရင္ထဲမွာ အမည္ေဖာ္ျပလို႔ မရႏိုင္တဲ့ ခံစားမႈတမ်ိဳးျဖစ္ေပၚလာမိတာေပါ့။ ေစတုပါ၀ဲ(ယခုအေခၚ) စိတၱလ ပဗၺတ(ယခင္အေခၚ) ေတာင္ကို ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ပ႒ာန္းရြတ္သြားၾကတုံးကေပါ့ လမ္းေဘး၀ဲယာမွာ ဥေဒါင္းေတြ သမင္ေတြ ေတာဆင္႐ိုင္းေတြကိုေတြ႔ေနရတာပါပဲ။ ကားလမ္းရဲ႕တဖတ္တခ်က္မွာေတာ့ လွ်ပ္စစ္ႀကိဳး ၃-၄ေခ်ာင္းကို စီၿပီး ကားလမ္းတေလွ်ာက္လုံး ကာထားတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။ အႏၱရာယ္ျပဳႏိုင္မည့္ ေတာ႐ိုုင္းသားေကာင္ေတြ လူေတြကို ႐ုတ္တရက္အႏၱရယ္မျပဳႏိုင္ေအာင္ ကာကြယ္ထားတာလို႔ သိရပါတယ္။ စိတၱလပဗၺတ ေတာင္ေပၚက ေတာရေက်ာင္းကိုေရာက္ေတာ့ ပထမဆုံးေတြ႔ရတာက ေမ်ာက္အုပ္ပါပဲ။ ကားလာၿပီဆိုတာနဲ႔ ကားေပၚကိုအတင္းေျပးတက္ၿပီး အစာေတာင္းေတာ့တာပါပဲ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေရႊသမင္ေလးတစ္ေကာင္ကိုေတြ႔ရျပန္ပါတယ္။ ေတာ႐ိုင္းသတၱ၀ါေလးပါပဲ။ အားလုံးကို ယဥ္ပါးေနပါဘီ။ ဒါေပမယ့္ ဒီေရႊသမင္ေလးက လူေတြထက္ဘုန္းၾကီးေတြကို သိပ္သံေယာဇဥ္ရွိတဲ့ပုံပါပဲ။ ဘုန္းၾကီးေတြေနာက္ကို တေကာက္ေကာက္ လိုက္ေနေတာ့တာပဲ။ ဓာတ္ပုံတြဲရိုက္လဲ ထြက္မေျပးပါဘူး။ ေရႊသမင္ေလးအေၾကာင္းကေတာ့ ေျပာျပရင္ဆုံးမယ္မထင္ပါဘူး။ ပ႒ာန္းရြတ္ေနလဲ ရြတ္တဲ့ဘုန္းၾကီးေဘးမွာ လာၿပီး၀တ္ေနတတ္တယ္။ ဘုန္ႀကီးေတြ တရားထိုင္သြားရင္လဲ လႈိဏ္ဂူေတြဆီကိုေရာက္ေအာင္လိုက္သြားတတ္ပါတယ္။ ညေရာက္ေတာ့ စြယ္စုံ ေတာဆင္႐ိုင္းႀကီးတစ္ေကာင္ ေက်ာင္းကိုအစာလာေတာင္းတာ ေတြ႔ရျပန္ပါတယ္။ ျမန္မာဘုန္းႀကီေတြေရာ သီရိလကၤာဘုန္းႀကီးေတြပါ အေ၀းကေန အစားအေသာက္ေတြ ၀ိုင္းေကၽြးၾကတာေပါ့။ အႏၱရာယ္ျပဳမည့္ အရိပ္အေယာင္မေတြ႔ရေပမယ့္ အေ၀းကေန ေကၽြးဖို႔ ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီးက ေျပာထားပါတယ္။ ဒီဆင္႐ိုင္းႀကီးက ညတိုင္းအစာလာေတာင္းတတ္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ခဏတျဖဳတ္ပဲ လာၿပီး ျပန္သြားတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီညမွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္နဲ႔မျပန္ေတာ့ဘူး။ ည-၂-နာရီေက်ာ္ေလာက္မွ ျပန္သြားပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဆတ္သားအမိႏွစ္ေကာင္ကိုလည္း ေတြ႔ရျပန္ပါတယ္။ ေတာ႐ိုင္းဆိုေပမယ့္ လူေတြနဲ႔ယဥ္ပါးေနပါၿပီ။ အနီးအနားသြားၿပီး အစာေကၽြးလို႔႔ရတယ္။ ခႏၶာကုိုယ္ကို ပြတ္သပ္ေပးလို႔ရတဲ့အထိ ယဥ္ပါးေနၿပီေလ။ ညဆိုရင္ေတာင္ေပၚကေန ေတာင္ေအာက္ကို ၾကည့္မိေတာ့ လသာသာမွာေတာကၽြဲ႐ိုင္းအုပ္ေတြ ေရေသာက္ဆင္းလာတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။ ေရကန္ထဲမွာလဲ မိေက်ာင္းေတြ ၃၀-ေလာက္ရွိတယ္လို႔သိရတယ္။ ညေရာက္ရင္ ေတာင္ေအာက္ကို တေယာက္ထဲမဆင္းဖို႔ကိုလည္း ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းၾကီးက ေျပာထားပါတယ္။ ေတာ၀က္အုပ္တို႔ က်ားတို႔နဲ႔ ေတြ႔မွာစိုးလို႔္ပါ။ သူငယ္ခ်င္းေတြလဲ ေတာ၀က္အုပ္နဲ႔ ၾကဳံဘူးထားတယ္ေလ။ အႏၲရာယ္ေတာ့မျပဳပါဘူး။ ေတာရိုင္းေတြလို႔ေျပာေပမယ့္ လူေတြကိုအႏၱရာယ္ျပဳသံေတာ့ မၾကားရပါဘူး။ ကၽြႏ္ုပ္ေနာက္ဆုံး ေတြးေတာစဥ္းမိတာက လူေတြကလည္း သူတို႔ကို အႏၱရာယ္မျပဳသလို သူတို႔ကလဲ လူေတြကိုအႏၱရာယ္မျပဳၾကတာဟာ လူသားနဲ႔ တိရစၦာန္အၾကားမွာ ေမတၱာသံတမန္မ်ား ထားၾကေလေရာ့သလားလို႔ ကၽြႏ္ုပ္ေတြးမိပါေတာ့တယ္ခင္မ်ား………..။
ၿမိဳင္ရာဇာ ခ်က္ႀကီ