၀ိပႆနာ အေျခခံ ေဆာင္ပုဒ္မ်ား

0 comments
29-10-2009
၁။ မ်က္စိ, အဆင္း ၊ အလင္းဆုံရင္ ။
ျမင္, ေတြ႔ , ခံစား ၊ မွတ္သားစီရင္။
မ႐ႈျမင္ခိုက္ ၊ ျမင္ၾကိဳက္ စြဲခင္ ။
ကံဘ၀ ၊ ျဖစ္ရ ေကာင္းဆိုးပင္ ။

၂။ ဘ၀ကံရွိ ၊ ဇာတိဖြားျမင္ ။
အို ေသ ပူေဆြး ၊ ငိုေၾကြး ႐ႈိက္ငင္ ။
ကိုယ္, စိတ္ ဒုကၡ ၊ ျပင္းျပ ပူပင္ ။
ေလာက စက္ ၊ ျဖစ္ ပ်က္ ထာ၀စဥ္ ။

၃။ အသံႏွင့္နား ၊ မျခား ဆုံရင္ ။
ၾကား, ေတြ႔ ခံစား ၊ မွတ္သားစီရင္ ။
မ႐ႈၾကားခိုက္ ၊ ၾကား ၾကိဳက္စြဲခင္ ။
ကံဘ၀ ၊ ျဖစ္ရေကာင္းဆိုးပင္ ။

၄။ အနံ႔ ႏွာေခါင္း ၊ ေလေၾကာင္းသင့္ရင္ ။
နံ, ေတြ႔ ခံစား ၊ မွတ္သားစီရင္ ။
မ႐ႈ နံခိုက္ ၊ နံ ၾကိဳက္ စြဲခင္ ။
ကံဘ၀ ၊ ျဖစ္ရ ေကာင္းဆိုးပင္ ။

၅။ ရသာ လွ်ာႏွင့္ ၊ ေရ သင့္ဆုံလွ်င္ ။
စား, ေတြ႔ ခံစား ၊ မွတ္သားစီရင္ ။
မ႐ႈ စားခိုက္ ၊ စား ၾကိဳက္စြဲခင္ ။
ကံဘ၀ ၊ ျဖစ္ရ ေကာင္းဆိုးပင္ ။

၆။ ကိုယ္ႏွင့္ ေဖာ႒ဗ္ ၊ ေျမဓာတ္ဆုံရင္ ။
ထိ, ေတြ႔ ခံစား ၊ မွတ္သားစီရင္ ။
မ႐ႈ ထိခိုက္ ၊ ထိ ၾကိဳက္စြဲခင္ ။
ကံဘ၀ ၊ ျဖစ္ရ ေကာင္းဆိုးပင္ ။

၇။ ႏွလုံး မန ၊ ဓမၼ ဆုံရင္ ။
ၾကံ, ေတြ႔ ခံစား ၊ မွတ္သားစီရင္ ။
မ႐ႈ ၾကံခိုက္ ၊ ၾကံ ၾကိဳက္စြဲခင္ ။
ကံဘ၀ ၊ ျဖစ္ရ ေကာင္းဆိုးပင္ ။

၈။ ဘ၀ကံရွိ ၊ ဇာတိဖြားျမင္ ။
အို ေသ ပူေဆြး ၊ ငိုေၾကြး ႐ႈိက္ငင္ ။
ကိုယ္ စိတ္ ဒုကၡ ၊ ျပင္းျပ ပူပင္ ။
ေလာက စက္ ၊ ျဖစ္ပ်က္ ထာ၀စဥ္ ။

၉။ မ်က္စိ, အဆင္း ၊ အလင္းဆုံရင္ ။
ျမင္, ေတြ႔ , ခံစား ၊ မွတ္သားစီရင္။
႐ႈမွတ္ ျမင္ခိုက္ ၊ ျမင္ ၾကိဳုက္ ကင္းစင္ ။
ကံဘ၀ ၊ ဥာဏ္က မွတ္သုတ္သင္ ။

၁၀။ ေကာင္းဆိုးကံဘ၀ ၊ ဥာဏ္က သတ္ရင္ ။
ျဖစ္, အိုေသလဲ ၊ ျပတ္စဲ ကင္းစင္ ။
ပူေဆြး ငိုေၾကြး ၊ ၀ဋ္ေဘး ကုန္စင္ ။
ေလာကစက္ ၊ က်ိဳးပ်က္ နိဗၺာန္၀င္ ။

၁၁။ အသံႏွင့္နား ၊ မျခား ဆုံရင္ ။
ၾကား, ေတြ႔ ခံစား ၊ မွတ္သားစီရင္ ။
႐ႈမွတ္ ၾကားခိုက္ ၊ ၾကား ၾကိဳက္ ကင္းစင္ ။
ကံဘ၀ ၊ ဥာဏ္က မွတ္သုတ္သင္ ။

၁၂။ အနံ႔ ႏွာေခါင္း ၊ ေလေၾကာင္းသင့္ရင္ ။
နံ, ေတြ႔ ခံစား ၊ မွတ္သားစီရင္ ။
႐ႈမွတ္နံခိုက္ ၊ နံ ၾကိဳက္ ကင္းစင္ ။
ကံဘ၀ ၊ ဥာဏ္က မွတ္သုတ္သင္ ။

၁၃။ ရသာ လွ်ာႏွင့္ ၊ ေရ သင့္ဆုံလွ်င္ ။
စား, ေတြ႔ ခံစား ၊ မွတ္သားစီရင္ ။
႐ႈမွတ္ စားခိုုက္ ၊ စား ၾကိဳက္ကင္းစင္ ။
ကံဘ၀ ၊ ဥာဏ္က မွတ္သုတ္သင္ ။

၁၄။ ကိုယ္ႏွင့္ ေဖာ႒ဗ္ ၊ ေျမဓာတ္ဆုံရင္ ။
ထိ, ေတြ႔ ခံစား ၊ မွတ္သားစီရင္ ။
႐ႈမွတ္ ထိခိုက္ ၊ ထိ ၾကိဳက္ကင္းစင္ ။
ကံဘ၀ ၊ ဥာဏ္က မွတ္သုတ္သင္ ။

၁၅။ ႏွလုံး မန ၊ ဓမၼ ဆုံရင္ ။
ၾကံ, ေတြ႔ ခံစား ၊ မွတ္သားစီရင္ ။
႐ႈမွတ္ ၾကံခုိက္ ၊ ၾကံ ၾကိဳက္ ကင္းစင္ ။
ကံဘ၀ ၊ ဥာဏ္က မွတ္သုတ္သင္ ။

၁၆။ ေကာင္းဆိုး ကံဘ၀ ၊ ဥာဏ္ကသတ္ရင္ ။
ျဖစ္ အို ေသလဲ ၊ ျပတ္စဲ ကင္းစင္ ။
ပူေဆြး ငိုေၾကြး ၊ ၀ဋ္ေဘး ကုန္စင္ ။
ေလာကစက္ ၊ က်ိဳးပ်က္ နိဗၺာန္၀င္ ။ ။

ေက်းဇူးရွင္ ဆရာေတာ္ သုဇာတမေထရ္
ရန္ကုန္ၿမိဳ႔၊ မဟာစည္သာသနာ့ရိပ္သာ၊
နာယက ကမၼ႒ာနာစရိယ၊ ၾသ၀ါဒါစရိယ

ဆယ့္ႏွစ္လရာသီပန္း

2 comments
ပန္းကံံ႔ေကာ္ ေရႊစံကား
ေငြသားႏု စံပယ္မွန္။
မုေလး၊ ခတၱာ ႏွင့္
ေရႊရင္းမာ* ၾကာ ခ၀ဲ
ဖြဲ စ ႏွင္းလွ်ံ၊
သဇင္ က်န္
ခြာတန္ ႏွင့္ ေပါက္လဲ။
ပြင့္၀တ္ကယ္ ေရႊဖီမင္း
သင္းထံုန႔ံကဲ။

ကင္း၀န္မင္းႀကီး

ကထိန္သကၤန္းအေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ

0 comments
29-10-2009
အလွဴေရစက္လက္ႏွင့္မကြာ လွဴဒါန္းၾကေသာ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာတုိ႔ နယ္္ပယ္၌ “ေက်ာင္းမွာ သိမ္၊ သကၤန္းမွာ ကထိန္” ဟူေသာ ဆုိရုိးစကားေလးကုိ လူတုိင္း ၾကားဘူးၾကမည္ထင္ပါသည္။ ေက်ာင္းလွဴတာျခင္း အတူတူ “သိမ္ေက်ာင္း” လွဴတာက ပုိျမတ္သည္ဟု ဆုိလုိရင္းျဖစ္ေပသည္၊အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ သိမ္ ေက်ာင္းသည္ ရဟန္းျပဳျခင္း၊ ဥပုသ္ ျပဳျခင္း၊ အျခားေသာ သံဃာ့ကိစၥတုိ႔ကို ျပဳလုပ္ျခင္းတုိ႔၌ အက်ဳိးျပဳေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။ ထုိ႔အတူ သကၤန္းလွဴတာျခင္း အတူတူ “ကထိန္သကၤန္း” လွဴ ဒါန္းခြင့္ရျခင္းက ပုိျမတ္သည္ဟု ဆုိလုိျခင္း ျဖစ္ေပသည္၊ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ကထိန္ သကၤန္း လွဴဒါန္းရာ၌ ထူးျခားခ်က္မ်ားစြာ (စည္းကမ္း မ်ားစြာ)ရွိေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေပသည္။ ကထိန္ သကၤန္းအလွဴ၏ထူးျခားခ်က္(စည္းကမ္းတုိ႔ )ကုိ အနည္း ငယ္မွ် ရွင္းျပပါဦးမည္၊ ကထိန္သည္ လွဴဒါန္းမႈ ျဖစ္ေပၚ လာပံုအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အခ်ိန္ကာလအားျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ အလွဴခံအားျဖင့္လည္းေကာင္း ၊ လွဴဒါန္းဖြယ္ရာ ပစၥည္းအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ လွဴနည္းအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ (၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ ကင္းလြတ္ခြင့္ရျခင္း )အက်ိဳး အားျဖင့္ လည္းေကာင္း ၊ တစ္ျခားေသာ ဒါနတုိ႔ႏွင့္မတူ “ မူ”မ်ားစြာ ထူးျခားေန သည္ကုိ ေတြ႔ရွိႏုိင္ေပသည္။

၁။ တျခားေသာ ပစၥည္းတုိ႔ကို လုိအပ္လွ်င္ မိဘကိုေသာ္လည္းေကာင္း ၊ေဆြမ်ဳိးကုိေသာ္လည္း ေကာင္း ၊ဖိတ္မာန္ထားသူ (ရဟန္းဒကာ ရဟန္းအမ စသူ) တုိ႔ကိုေသာ္လည္းေကာင္း ႏႈတ္ျမြက္၍ အလွဴခံ ေကာင္း (ေတာင္းေကာင္း )၏ ၊ကထိန္သကၤန္းကိုကား မိဘကို ေသာ္မွလည္း ႏႈတ္ျမြက္၍ သိေစျခင္းငွာ (အလွဴခံျခင္းငွာ) မအပ္ေပ၊ တစ္ျခားသူတုိ႔ကိုကား အဘယ္မွာ ဆုိဘြယ္ရာ ရွိပါေတာ့အံ့နည္း၊ သူ႔အလုိလို သဒၶါတရားျဖစ္ေပၚ၍ လွဴေသာ ကထိန္သကၤန္းကိုသာ အလွဴခံခြင့္ရွိ၏၊ အလွဴ ခံေကာင္း၏ ၊ ( ေကာင္းကင္မွ က်လာေသာ သန္႔ရွင္း ၾကည္လင္ေသာ မုိးေရမုိးေပါက္ကဲ့သုိ႕သဒၶါတရား သန္႕ သန္႔ ေလးျဖင့္လွဴေသာ “ကထိန္သကၤန္း” ျဖစ္ရေပမည္။ ယင္းကဲ့သုိ႕ေသာ ကထိန္သကၤန္းကိုပင္ “မုိးက်ကထိန္” ဟု ေျပာဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ (ကထိနံနာမ အတိဥကၠ႒ံ ၀႗တိ ၊ မာတရမၸိ၀ိညာေပတုံ န၀႗တိ၊အာကာသေတာ ၾသတိဏၰသဒိသေမ၀ ၀႗တိ ၊)

၂။ကထိန္သကၤန္းသည္တစ္ျခားေသာ လွဴဖြယ္ တုိ႕ကဲ့သို႔ လွဴခ်င္သည့္အခ်ိန္လွဴခြင့္ မရေပ၊ သတ္မွတ္ ထားေသာ သီတင္းကြ်တ္ လျပည့္ေက်ာ္(၁) ရက္ေန႔မွ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔ထိ တစ္လတိတိ အခ်ိန္ကာလ အတြင္းသာ လွဴခြင့္ရွိ၏။ ( ကထိန္ခင္းခြင့္ ရွိ၏ ) က်န္ေသာ အခ်ိန္မ်ား၌ကား လွဴခြင့္ လုံး၀ မရွိေပ၊ ထို႔ျပင္ ကထိန္သကၤန္းသည္ တစ္ႏွစ္မွ တစ္လ၊တစ္လမွ တစ္ရက္၊ တစ္ရက္မွ (တစ္ေက်ာင္း ) တစ္ၾကိမ္သာ လွဴခြင့္ ရွိေလသည္။

၃။လွဴဖြယ္ပစၥည္းအားျဖင့္ ကထိန္ခင္းရန္ အတြက္ သင္းပုိင္၊ ဧကသီ ၊ ဒုကုဋ္ ( ႏွစ္ထပ္ ) သကၤန္းတုိ႔တြင္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ရေပမည္။ ( တျခားေသာ လွဴဖြယ္ပစၥည္းမ်ားကုိ အျခံအရံအျဖစ္ လွဴဒါန္းႏုိင္ပါသည္ )

၄။ လွဴနည္းအားျဖင့္သံဃိကဒါနအျဖစ္ သံဃာ အားသာ လွဴဒါန္းရမည္ျဖစ္ေပသည္။
(ပုဂိၢဳလ္စြဲျဖင့္ ပုဂၢလိကဒါနအျဖစ္ လုံး၀မလွဴေကာင္းေပ)၊ သံဃာေတာ္မ်ားက ထုိသကၤန္းကို အလွဴခံယူျပီး သိမ္အတြင္း၌ ဉတ္ကမၼ၀ါ ရြတ္ဖတ္၍ သင့္ေတာ္သည့္ ရဟန္းေတာ္ တစ္ပါးပါးအား လွဴဒါန္းရ၏ ဉတ္ကမၼ၀ါ ရြတ္ဖတ္၍ လွဴဒါန္းရေသာေၾကာင့္ ကထိန္ခင္းမည့္ သကၤန္းကို “ ဉတ္သကၤန္း” ဟု ေခၚဆုိၾကေလသည္။

၅။အလွဴခံေသာ ရဟန္းသည္လည္း ပုရိမ၀ါ ကပ္၍ (၀ါမက်ိဳး မပ်က္ေသာ ) သီတင္းကြ်တ္ လျပည့္ ေန႔၌ ၀ါမွကြ်တ္ေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္သာအလွဴခံ ခြင့္ ရွိေလသည္။ (ထုိရဟန္းတုိ႔တြင္လည္း ဆင္းရဲႏြမ္းပါး ဆုံးျဖစ္ေသာ ရဟန္းကုိ ပထမဦးစားေပး၍ လွဴဒါန္းရမည္ျဖစ္ေပသည္၊ ထုိရဟန္းမရိွမွ မေထရ္ၾကီးစသည့္ ရဟန္း တစ္ပါးပါးအား လွဴဒါန္း ရမည္ ျဖစ္ေပသည္။

၆။ အက်ဳိးအားျဖင့္ ကထိန္အာနိသင္ရေသာ (ကထိန္ခံေသာ ရဟန္းႏွင့္အႏုေမာဒနာျပဳေသာ) ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ ႏွင့္သက္ ဆုိင္သည့္ ကင္းလြတ္ခြင့္ (၅) မ်ဳိးကုိ သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေက်ာ္ - ၁ -ရက္ေနမွစ၍ တေပါင္းလျပည့္ ေန႔ထိ ၅ - လ တုိင္တုိင္ ရရွိၾကေလသည္။

ရဟန္းေတာ္မ်ား ရႏုိင္ေသာအက်ဳိး (၅) ပါး

၁။ မပန္မၾကား ၊ လုိရာသြား ၊ ျပစ္မ်ားမသင့္ၿပီ။
ဒကာ ဒကာမတုိ႔၏အိမ္သို႔( ျမိဳ႕တြင္းရြာတြင္းသို႔ ) သြားလုိ သည့္အခါ ထင္ရွားရွိေသာရဟန္းကုိ ခြင့္မပန္ပဲ သြားႏိုင္ ပါသည္ ။ (အကယ္၍ ကထိန္အာနိသင္မရမူ ခြင့္မပန္ပဲ သြားလွ်င္ အာပတ္သင့္၏ )

၂။ သုံးထည္ထဲမွာ ၊ ထားလုိရာ ၊ ထားကာ သြားႏုိင္သည္။
တိစီ၀ရိတ္ဓုတင္ေဆာင္ ရဟန္းေတာ္ ျဖစ္လွ်င္ သကၤန္း သုံးထည္တုိ႕တြင္(သင္းပုိင္ ဧကသီ ဒုကုဋ္ )တစ္ထည္ ထည္ကို ထားခဲ့ျပီး၍ သြားလုိရာ သြားႏုိင္ပါသည္။ (အကယ္၍ ကထိန္အာနိသင္ မရပဲ သကၤန္းတစ္ ထည္ထည္ကုိ ထားခဲ့ျပီး၍ သြားလုိုရာ သြားလွ်င္ အာပါတ္သင့္၏ )

၃။ေလးပါးတူပင္ ၊ ဂိုဏ္းေဘာဇဥ္ ၊ စားလွ်င္ စားႏိုင္သည္။
ပင့္ဖိတ္သူဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔က အပင့္အဖိတ္မတတ္၍ အရွင္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တုိ႔အိမ္ ထမင္းစားၾကြပါ ဘုရား၊ မုန္႔ဟန္းခါးစား ၾကြပါဘုရား၊ စသည္ျဖင့္ မအပ္ေသာ အသုံးအႏႈံးျဖင့္ ပင့္ဖိတ္ေသာ္လည္း ဘုဥ္းေပးခြင့္ ရွိ၏၊(အကယ္၍ ကထိန္အာနိသင္ မရပဲ ဘုဥ္းေပးလွ်င္ အာပါတ္သင့္၏)

၄။ သကၤန္းမ်ားစြာ ၊ ငါးလမွာ ၊ သိမ္းကာ ထားႏုိင္သည္။
မိမိရရွိေသာသကၤန္းကို အဓိ႒ာန္ ၀ိကပၸနာ မျပဳပဲ (သကၤန္းကာလ- ၅ -လအတြင္း ) ထားပုိင္ခြင့္ ရွိသည္၊
( အကယ္၍ ကထိန္အာနိသင္ မရရွိပဲမိမိ ပုိင္သကၤန္းကုိ အဓိ႒ာန္ ၀ိကပၸနာ မျပဳပဲ ထားရွိပါက - ၁၀ - ရက္ေက်ာ္လွ်င္ အာပါတ္သင့္၏)။

၅။သံဃာလွဴျငား ၊ သကၤန္းမ်ား ၊ သူအားသာ ျဖစ္သည္။
ကထိန္ခင္းေသာေက်ာင္း၌ သကၤန္းျဖစ္ေပၚလာတုိင္း ကထိန္ခင္းေသာ(ကထိန္ အာနိသင္ရေသာ) ရဟန္းတုိ႔ ပုိင္ဆုိင္ခြင့္ စိတ္ၾကိဳက္ ေ၀ဘန္ခြင့္ ရွိသည္။ (အကယ္၍ကထိန္အာနိသင္မရပဲ ထုိကဲ့သုိ႕စိတ္ၾကိဳက္ ေ၀ဘန္ လွ်င္ အာပါတ္သင့္ႏုိင္၏ )။
ကထိန္ႏွင့္ပါတ္သက္၍ ရဟန္းေတာ္မ်ား ထူးျခားေသာ အက်ိဳးတုိ႔ကုိ႕ ရရွိႏုိင္သကဲ့သုိ႔ ကထိန္ သကၤန္း လွဴဒါန္းၾကေသာ အလွဴရွင္မ်ားမွာလည္း အက်ဳိးထူး မ်ား ရရွိႏုိင္ပါသည္။

လွဴသူမွာလဲ ၊ နည္းတူပဲ ၊ ရျမဲက်ဳိးငါးမည္ ။

၁။ တားဆီးကင္းကြာ ၊ လြတ္လပ္စြာ ၊ လုိရာသြားႏုိင္သည္ ။
မိမိသြားလိုုရာအရပ္သို႔ အဆီး အတား အပိတ္အပင္ အေႏွာင့္အရွက္မရွိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြားလာ ႏုိင္သည္။

၂။တာ၀န္ကိစၥ၊ မေလးရ၊ ေပါ့လွေလေတာ့သည္ ။
မည္သည့္ကိစၥပဲ ေဆာင္ရြက္ေဆာင္ရြက္ တာ၀န္ၾကီး ေလးသည္ဟု မရွိ ၊ေပါ့ေပါ့ပါးပါးျဖင့္ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္သည္။

၃။ စားလုိရာမ်ား ၊ စားေသာ္ျငား ၊ ေဘးကား မျဖစ္ျပီ။
မည့္သည့္ အစားအစာကုိပဲစားစား အစား အေသာက္ ေၾကာင့္ ေဘးျဖစ္ျခင္း ၊ အစာအဆိပ္ သင့္ျခင္း မျဖစ္ႏုိင္။ (အစာကုိ ေၾကညက္ ေအာင္ ေခ်ဖ်က္ႏုိင္ေသာ ပါစက ၀မ္းမီးနွင့္ ျပည့္စုံသည္ )။

၄။ ပစၥည္းအမ်ား ၊ သိမ္းပုိက္ထား ၊ ေဘးကား မရွိျပီ။
မိမိပုိင္ဆုိင္ေသာပစၥည္းမ်ား ပ်က္စီးေအာင္ ဖ်က္ဆီး တတ္ေသာ ေဘးရန္မ်ား မက်ေရာက္ႏုိင္။

၅။ ကိုယ့္ပစၥည္းမ်ား ၊ သူတစ္ပါး ၊ ယူသြား ကင္းပသည္ ။
မိမိပိုင္ဆုိင္ေသာ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားကုိ မိမိကမေပးပဲ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မယူႏုိင္ ၊ မသိမ္းပုိက္ႏုိင္။ ကထိန္ဒကာ၊ က်ိဳးငါးျဖာ၊ ေကာင္းစြာ ရႏုိင္သည္။
ထုိ႔ျပင္ ကထိန္သကၤန္းလွဴဒါန္းေသာ အလွဴ ရွင္မ်ားမွာ --ေရႊအဆင္းကဲ့သုို႔ ၀ါ၀င္းေသာ အသား အေရရွိျခင္း၊ ခႏၶာကုိယ္၌ ( ျမဴ စေသာ ) အညစ္ အေၾကး ကင္းစင္ျခင္း ၊ ( အလွဖ်က္ အနာအဆာ မရွိျခင္း ) ၊ ခႏၶာကုိယ္ႏူးညံ့ေျပျပစ္ျခင္း ၊ ကုိယ္ေရာင္ ကုိယ္၀ါ ေတာက္ပျခင္း ၊ ညိဳေရႊျဖဴနီစေသာ ေခတ္ေပၚ အ၀တ္အထည္ အမ်ဳိးမ်ဴိးကို ဆင္ျမန္းခြင့္ ၀တ္ဆင္ခြင့္ရျခင္း ၊ ေက်ာင္းအမၾကီး ၀ိသာခါစသူတို႔ကဲ့သုိ႔ မဟလႅတာ တန္ဆာကုိ ဆင္ျမန္းခြင့္ရရွိ ျခင္းတုိ႔ႏွင့္ အရဟတၱဖုိလ္ေပါက္ နိဗၺာန္မ်က္ေမွာက္ ျပဳႏုိင္ျခင္း ဟူေသာ အက်ဳိးတရားမ်ားစြာ တုိ႔ကိုလည္း ရရွိႏုိင္ ေပသည္။

ကထိန္သကၤန္းျဖစ္ေပၚလာပုံသမုိင္းအက်ဥ္း
သုံးေလာကထြဋ္ထား ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္ သာသနာျပဳရာ၌ ဗဟုိဌာနခ်ဳပ္သဖြယ္ျဖစ္ေသာ သာ၀တၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး ( သူေဌးကေတာ္ပုညလကၡဏေဒ၀ီ ) ေဆာက္လုုပ္လွဴဒါန္းအပ္ေသာ ေဇတ၀န္ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး၌ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူ၏။
ထုိစဥ္အခါ ေတာရေက်ာင္း၌ သီတင္းသုံး ေနထိုင္ျခင္း အာရညက ဓုတင္၊ဆြမ္း ခံ၍ဘုဥ္းေပးျခင္း ပိ႑ပါတ္ ဓုတင္၊ လူတုိ႔ကမသုံးလုိ၍ အမိႈက္ပုံစသည္၌ စြန္႔ပစ္ထားေသာ ေျမမႈန္႔အလိမ္းလိမ္းကပ္ျငိေနေသာ အ၀တ္စုပ္ကို သကၤန္းခ်ဳပ္ဆုိးကာ၀တ္ရုံသုံး ေဆာင္ျခင္း ပံသူကူဓု တင္၊ သင္းပုိင္ ဧကသီ ဒုကုဋ္ဟူ ေသာသကၤန္း သုံးထည္ ကုိ အျမဲေဆာင္ျခင္း တိစီ၀ရိက္ဓုတင္၊ ယင္းဓုတင္ အက်င့္ျမတ္တုိ႔ကုိက်င့္ သုံးၾကေသာ ဘဒၵ၀ဂၢီ ညီေနာင္သုံးက်ိပ္တုိ႔သည္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ ဘုရားကို ဖူးျမင္ရန္ သာ၀တိၲျပည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္သို႔ လာၾက ရာ ၀ါဆုိရက္ နီးကပ္ေန၍ သာ၀တၴိ ျပည္သုိ႕လည္း ၀ါဆုိရန္မမီွေတာ့သည့္အတြက္ လမ္းခရီးအၾကား သာ၀တိၲ ျပည္နွင့္ ေျခာက္ယူဇနာ ေ၀းေသာ (တစ္ယူဇနာ- ၈ -မုိင္ႏႈန္း ) သာေကတျမိဳ႕၌သာ ၀ါဆုိၾကရရွာေလသည္။ ထုိရဟန္းေတာ္သုံးက်ိပ္တုိ႔ သည္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားႏွင့္ “နီးလွ်က္နဲ႕ေ၀း” ျဖစ္ေနၾကေသာေၾကာင့္ မေပ်ာ္ပိုက္ပဲ တစ္၀ါတြင္းလုံ၊ ေနၾကရေလသည္။
၀ါကားကြ်တ္ေလျပီ၊ သိုု႔ေသာ္ မုိးကား မလြတ္ ေသးေပ၊ မုိးလြတ္သည္ထိလည္း အခ်ိန္ကုန္ခံ၍ ေစာင့္ မေနနုိင္ေတာ့ေပ၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ၀ါကြ်တ္၍ ပ၀ါရဏာျပဳျပီး သည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ မိမိတုိ႔ ၀ါဆုိရာ သာေကတမွ ဘုရားရွင္ သီတင္းသုံးရာ သာ၀တိၳသုိ႔ မုိးထဲေရထဲ ရႊံထဲဗြက္ထဲ မွာပင္ ဘုရားရွင္ကုိ ဖူးျမင္ရန္ ဆႏၵ ျပင္းျပၾကသျဖင့္ မုိးေရစုိရႊဲ ပင္ပမ္းဆင္းရဲစြာ ၾကြေတာ္မူ ၾကရေလသည္။
ဘုရားရွင္ထံေမွာက္ ေရာက္ၾက၍ လက္အုပ္ ခ်ီမုိး ရွိခုိးၾကျပီး သင့္ေတာ္ရာ၌ ထုိင္ေနၾကေသာ ထုိဘဒၵ ၀ဂၢီ ညီေနာင္သုံးက်ိပ္တုိ႔အား ဘုရားရွင္က “ရဟန္းတုိ႕
အသုိ႔နည္း၊ က်န္းမာၾကကုန္၏ေလာ ၊မွ်တၾကကုန္၏ေလာ၊ အညီအညြတ္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ မျငင္းခုံဘဲ ခ်မ္းသာစြာ ၀ါကပ္ခဲ့ၾကပါကုန္၏ေလာ၊ ဆြမ္းအတြက္ မပင္ပမ္းပဲ ရွိၾကပါကုန္၏ေလာ”ဟု ေမးျမန္းေတာ္မူရာ၊ ရဟန္းေတာ္မ်ားက “ က်န္းက်န္းမာမာ မွ်မွ်တတ ညီညီညြတ္ညြတ္ ႏွင့္ ေနခဲ့ၾကရပါသည္ ၊ ဆြမ္းအတြက္ လည္း မပင္ပမ္းပဲ ရွိၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ သာ၀တိၳသုိ႔ ၀ါဆုိမီွရန္ လာၾကပါေသာ္လည္း ၀ါဆုိရက္နီးကပ္လြန္း သျဖင့္ လမ္းခရီးအၾကား သာေကတ၌သာ ၀ါဆုိ ခဲ့ၾကရ ပါသည္၊၀ါကြ်တ္၍ ပ၀ါရဏာျပဳျပီး သည္ဆုိရင္ပဲ မိုးထဲ ေရထဲရႊဲ႕ထဲဗြက္ထဲ စုိရႊဲေသာသကၤန္း မ်ားျဖင့္ပင္ပင္ ပမ္းပမ္း လာခဲ့ၾကရပါသည္ဘုရားဟု” အေၾကာင္းစုံကုိ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားအား ေလွ်ာက္ထားၾကေလသည္။ ထုိပါေ၀ယ်ကတုိင္းသား ရဟန္းေတာ္တို႔၏ ႏွစ္ထပ္ သကၤန္းကုိယ္စီ ေဆာင္ထားၾကလွ်က္ မုိးထဲေရထဲ ရႊြ႔ံထဲ ဗြက္ထဲ၌ မုိးေရမ်ားစုိရႊဲကာ ပင္ပမ္းဆင္းရဲဲၾကီးစြာျဖင့္ -လာၾကရသည္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ “ အႏုဇာနာမိ ဘိကၡေ၀ ၀ႆံ ၀ု႒ာနံ ဘိကၡဴနံ ကထိနံ အတၳရိတုံ၊ ရဟန္းတုိ႕ ၀ါကြၽတ္ေသာ ရဟန္းတုိ႕အား ကထိန္ခင္းျခင္းငွာ ခြင့္ျပဳ၏” ဟု အစရွိသည္ျဖင့္ ကထိန္ခင္းျခင္း (ကထိန္သကၤန္း) ကုိ ရွင္ေတာ္ ျမတ္ဘုရား ခြင့္ျပဳေတာ္မူပါသည္။

၁။ ဥစၥာဓန၊ ေပါၾကြယ္၀လည္း၊ ေလာဘစုံမက္၊
မလွဴရက္က၊ တသက္လွ်ာ လူျဖစ္နာ၏။

၂။ ဘုရားသာသနာ၊ ႀကံဳေတြ႕ပါလည္း၊ ေကာင္းစြာ
သီလ၊ မတည္ၾကလွ်င္၊ ဘ၀တြက္တာ လူျဖစ္နာ၏။

၃။ သူေတာ္တရား၊ နာရျငားလည္း၊ ေလးစားႀကိဳး
ကုတ္၊ အားမထုတ္က၊ ဆုတ္ယုတ္သင့္မွာ လူျဖစ္နာ၏။

၄။ ဗုဒၶတရား၊ ရွိေနျငားလည္း၊ အမွားႏွစ္ျခဳိက္
လမ္းလြဲလိုက္က၊ အမုိက္ထိပ္ဆုံး လူျဖစ္ရႈံး၏။

၅။ လက္ရွိဘ၀၊ မရႈံးရေအာင္၊ ဒါနသီလာ၊ ဘာ၀နာကုိ၊ မကြာေန႔ည၊ ႀကိဳးစားၾကေလာ့…. ။

အရွင္ကိတၱိဇယ(ေညာင္ကန္ေအး)

အံ့ဖြယ္ (၈) ျဖာ သာသနာ

0 comments
တခ်ိန္ေသာအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ နေဠ႐ုမည္ေသာ တမာပင္ရင္း၌ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူ၏။ အဲဒီအခ်ိန္ခါမွာ ပဟာရာဒလို႔ေခၚသည့္ အသူရိန္က ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ေရာက္လာၿပီး “ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာေတာ္မွာ ရဟန္းေတာ္ေတြ ေမြ႔ေလ်ာ္ေနၾကတာ အဘယ္အံ့ဖြယ္ေတြရွိေနလုိ႔ ေပ်ာ္ေမြ႔ေနၾကတာလဲ” ဟု သိလို၍ ေမးလို၍ ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။
သို႔ပါေသာ္လည္း ျမတ္စြာဘုရားထံသုိ႔ ေရာက္လာသည့္အခါၾကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဘုန္းတန္ခိုး အာႏုေဘာ္ေတြ၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဘုန္းကံႀကီးမားပုံေတြကို ေတြ႔ျမင္ရေသာေၾကာင့္ ေရွးဦးစြာ ေမးခြန္းမ်ားကို မေလွ်ာက္ထား၀့ံေပဘူး။
အဲဒါကို ျမတ္စြာဘုရားသိေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက ေရွးဦးစြာေမးေတာ္မူပါတယ္။ “ပဟာရာဒ အသူရိန္ …အသူရာတို႔သည္ သမုဒၵရာ၌ ေပ်ာ္ေမြ႔ေနၾကသည္။ ဘာအံ့ဘြယ္ေတြရွိ၍ ေပ်ာ္ေမြ႔ေနၾကတာလဲ” ဟု ျမတ္စြာဘုရားက ေရွးဦးစြာ ေမးေတာ္မူတဲ့အခါက်မွ ပဟာရာဒ အသူရိန္က “သမုဒၵရာမွာ အံ့ဖြယ္ (၈)မ်ိဳး ရွိပါတယ္” ဟု ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။ (၈)မ်ိဳးကို ေျဖၿပီးတဲ့အခါ ပဟာရာဒ အသူရိန္က ျမတ္စြာဘုရားကို ေလွ်ာက္ထားျပန္ပါတယ္။
“ျမတ္စြာဘုရား …ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာေတာ္ႀကီးမွာ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သားေတြ သာသနာေတာ္မွာေပ်ာ္ေမြ႔ေနၾကတာ ဘာအံ့ဖြယ္ေတြရွိေနလို႔ ယခုလို ေပ်ာ္ေမြ႔ေနၾကတာလဲ ဘုရား ” ဟု ေလွ်ာက္ထားတဲ့အခါ ျမတ္စြာဘုရားက “ငါဘုရား၏ သာသနာေတာ္မွာလည္း အံ့ဖြယ္ရာ (၈)မ်ိဳး ရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ငါဘုရား၏ တပည့္သား ရဟန္းေတာ္တို႔သည္ သာသနာေတာ္မွာ ေပ်ာ္ေမြ႔ေနၾကတာပဲ” လို႔ ျမတ္စြာ ဘုရားက ျပန္၍ ေျဖၾကားလိုက္ပါတယ္။
သမုဒၵရာမွာ အံ့ဖြယ္(၈) ျဖာရွိသလို ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာေတာ္မွာလည္း အံ့ဖြယ္ (၈)ျဖာ ရွိတယ္လို႔ ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို ျမတ္စြာဘုရားျပန္၍ ေျဖၾကားေတာ္မူတာပါဘဲ။
သမုဒၵရာရဲ႕ အံ့ဖြယ္ (၈)ျဖာႏွင့္ သာသနာေတာ္ႀကီး၏ အံ့ဖြယ္ (၈)ျဖာ တုိ႔ကို ဥပမာႏွင့္ ဥပေမယ် ႏႈိင္းယွဥ္၍ ျပထားတဲ့ေဆာင္ပုဒ္ကို ေရွးဦးစြာ ေဖာ္ျပပါမည္။
ေဆာင္ပုဒ္
အစဥ္နက္၀ွမ္း ၊ ကမ္းကိုမလြန္ ၊
ရြံဖြယ္ဆယ္ပစ္ ၊ တမည္ျဖစ္ျခင္း ၊
မယြင္းမတိုး ၊ ဆယ္မ်ိဳး ရတနာ ၊
ရသာဆားတူ ၊ ၾကီးသူေနရာ ၊
အံ့ရွစ္ျဖာ ။
၁။ အစဥ္နက္၀ွမ္း
မဟာသမုဒၵရာသည္ လက္ ၁-သစ္၊ ၂-သစ္က စၿပီးေတာ့ နက္သြားလိုက္တာ ယူဇနာေပါင္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္တိုင္ေအာင္ အစဥ္အတိုင္းနက္သြားပါတယ္။
အဲဒီလိုပါဘဲ ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာေတာ္မွာလည္း အက်င့္သိကၡာေတြဟာ အစဥ္အတိုင္း တျဖည္းျဖည္း နက္နဲ နက္နဲ ၊ သိမ္ေမြ႔ သိမ္ေမြ႔ သြားပါတယ္။

၂။ ကမ္းကိုမလြန္
သမုဒၵရာေရေတြဟာ ကမ္းေပၚလွ်ံတက္သြား၊ လြန္တက္သြားတယ္လို႔ မရွိေကာင္းသလို ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာေတာ္မွာလည္း ျမတ္စြာဘုရား ပညတ္ထားတဲ့ သိကၡာပုဒ္ေတြဟာ ကမ္းပါးေတြနဲ႔တူပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သား သံဃာေတာ္ေတြက အသက္ဟူေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္ပင္ မလြန္ၾကဴးၾကေပ။

၃။ ရြံဖြယ္ဆယ္ပစ္
သမုဒၵရာႀကီးထဲမွာ ဆင္ေသေကာင္ပုပ္၊ ျမင္းေသေကာင္ပုပ္ အစရွိေသာ အေကာင္ပုပ္ေတြက်လာတဲ့အခါ သမုဒၵရာလႈိင္း တံပုိးေတြက ကမ္းေပၚသို႔ ပုတ္တင္လိုက္သလို သာသနာေတာ္မွာလည္း ဆင္ေသပုပ္၊ ျမင္းေသပုပ္ေတြႏွင့္တူတဲ့ ဒုႆီလပုဂၢိဳလ္ေတြကို သာသနာေတာ္ႀကီးက အရွည္မထားပါဘူး။ သံဃာကအေပါင္းအေဖာ္မလုပ္ေတာ့ေပဘူး။ သာသနာေတာ္မွ ထုတ္ပစ္လိုက္တယ္။

၄။ တမည္ျဖစ္ျခင္း
သမုဒၵရာ၌ ေရေတြဟာ ဂဂၤါျမစ္မွေရ၊ ယမုံနာျမစ္မွေရ၊ အစိရ၀တီျမစ္မွေရ၊ သရဘူျမစ္မွေရ၊ မဟီျမစ္မွ ေရတို႔သည္ သမုဒၵရာထဲသို႔ေရာက္သြားတဲ့အခါ ခြဲျခားလို႔မရေတာ့ေပဘူး။ သမုဒၵရာေရပဲျဖစ္သြားၾကသလို ျမတ္စြာဘုရားသာသနာေတာ္မွာလည္း မင္းမ်ိဳး၊ ပုဏၰားမ်ိဳး၊ ကုန္သည္မ်ိဳး၊ ဆင္းရဲသားမ်ိဳး စသည္ျဖင့္ အမ်ိဳးေပါင္းမ်ားစြာမွ သာသနာ့ေဘာင္သို႔ ၀င္လာၾကတဲ့အခါ ဤရဟန္းက မင္း၊ ဤရဟန္းက ပုဏၰား၊ ဤရဟန္းက ကုန္သည္၊ ဤရဟန္းက သူဆင္းရဲပဲလို႔ နာမည္အသီးသီး မခြဲျခားေတာ့ပါဘူး။
သာကီ၀င္မင္းသား ဘုရားသားေတာ္ရဟန္းပဲလို႔ တမည္တည္းျဖစ္သြားပါတယ္။ အဲဒီလိို တမည္တည္းျဖစ္သြားတာလည္း ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာေတာ္မွာ အံ့ဖြယ္တမ်ိဳးပါပဲ။

၅။ မယြင္းမတိုး
ျမစ္ေတြမွ ေရစီး၀င္တာမ်ားလို႔၊ မိုးေတြက သိပ္ရြာလို႔ သမုဒၵရာေရေတြ တုိးတက္လာတယ္လို႔ မရွိသလို ျမတ္စြာဘုရားသာသနာေတာ္မွာလည္း ေရတြက္လို႔မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္မ်ားတဲ့ ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္ေတြ နိဗၺာန္သို႔စံ၀င္သြားၾကတဲ့အခါ နိဗၺာန္ႀကီးက က်ယ္သြားတယ္လို႔လည္း မရွိဘူး။ သာသနာပအခါမွာလည္းပဲ နိဗၺာနဓာတ္သို႔၀င္စံတဲ့ ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္ေတြမရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ နိဗၺာန္ၾကီးဟာ ျပန္က်ဥ္းသြားတယ္လို႔မရွိေကာင္းတာလည္း အံ့ဖြယ္ရာတခုပင္ျဖစ္ပါတယ္။

၆။ ဆယ္မ်ိဳးရတနာ
ဆယ္မ်ိဳးရတနာဆိုသည္မွာ မဟာသမုဒၵရာႀကီး၌ ရတနာအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ (ဆယ္မ်ိဳးေလာက္ ေရတြက္လို႔ရတယ္) ရွိေနတာလည္းပဲ အံ့ဖြယ္တခုျဖစ္သလို ျမတ္စြာဘုရားသာသနာေတာ္မွာလည္း သတိပ႒ာန္တရား ၄-ပါး၊ သမၼပၸဓာန္တရား ၄-ပါး၊ ဣဒၶိပါဒ္ ၄-ပါး၊ ေဗာဇၩင္ ၇-ပါး၊ မဂၢင္ ၈-ပါး၊ ဗိုလ္ ၅-ပါး လို႔ေခၚတဲ့ရတနာအမ်ိဳးမ်ိဴး ရွိျခင္းသည္လည္း အံ့ဖြယ္တခုျဖစ္ပါတယ္။

၇။ ရသာဆားတူ
မဟာသမုဒၵရာႀကီး၌ ေရတို႔၏ အရသာသည္ ဆားငံအရသာတစ္မ်ိဳးတည္းပင္ ရွိသကဲ့သို႔ ျမတ္စြာဘုရား၏သာသနာေတာ္မွာလည္း ကိေလသာတို႔မွ လြတ္ေျမာက္ျခင္း အရသာတည္းဟူေသာ ၀ိမုတၱိရသ အရသာတစ္မ်ိဳးတည္း ရွိျခင္းသည္လည္း အံ့ဖြယ္တခုျဖစ္ပါတယ္။

၈။ ႀကီးသူေနရာ
ႀကီးသူေနရာ ဆိုသည္မွာ သမုဒၵရာအတြင္းက တိမိဂၤလ စသည့္ အလြန္ႀကီးေသာ ငါးႀကီးေတြ ေနရာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာလည္း သမုဒၵရာၾကီး၏ အံ့ဖြယ္ တခုျဖစ္သလို ျမတ္စြာဘုရားသာသနာေတာ္မွာလည္း မဂၢ႒ာန္ ၄-ေယာက္၊ ဖလ႒ာန္ ၄-ေယာက္ဟူေသာ ၾကီးသူတို႔ေနရာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာလည္း သာသနာေတာ္ရဲ႔ အံ့ဖြယ္ တခုပင္ျဖစ္သည္ ဟူ၍ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေျဖၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ (အံ-၃၊ ၄၂၊ ၄၃)
လကၤဒီပအရွင္

ေမြးေန႔ဆိုတာ အိုပြဲပါ

0 comments
26-10-2009
၁။ တႏွစ္တခါ ၊ ေမြးေန႔ပါ ၊ လူမွာေခၚရိုးရွိ။

၂။ တကယ္ေျပာင္းတာ ၊ ရုပ္နာမ္ပါ ၊ ခႏၶာမျမဲသိ။

၃။ ႐ုပ္နာမ္ ဓမၼ ၊ မျမဲၾက ၊ ခဏ ခဏ ေျပာင္းေန၏။

၄။ ေသမင္း မွတ္တိုင္ ၊ ေနာက္တစ္တိုင္ ၊ ရင္ဆိုင္ေရာက္လာ၏။

၅။ ေမြးေန႔ဆိုတာ ၊ အိုပြဲပါ ၊ ေသခ်ာ ဥာဏ္ျဖင့္ၾကည့္။

၆။ အသက္ သိကၡာ ၊ ႀကီးစရာ ၊ လူမွာႏွစ္မ်ိဳးရွိ။

၇။ အသက္ႀကီး႐ုံ ၊ အားမစုံ ၊ အကုန္ေၾကာက္ရ၏။

၈။ အသိမၾကြယ္ ၊ အက်င့္ကြယ္ ၊ အိုပယ္ျဖစ္သြား၏။

၉။ အက်င့္သိကၡာ ၊ ႀကီးမွသာ ၊ မွန္စြာ စိတ္ေအး၏။

၁၀။ ႀကီးေလ လွေလ ၊ ေအးျမေပ ၊ လူေတြခ်စ္ၾက၏။

၁၁။ ေမြးေန႔မဂၤလာ ၊ ရတနာ ၊ ေကာင္းစြာရေအာင္ျဖည့္။


တိပိဋက ေယာဆရာေတာ္

တန္ေဆာင္မုန္းလဘြဲ ့

0 comments
လွဴကထိန္ သကၤန္းႏွင့္

မဂ္လမ္းတဲ့ ဆုပန္ရြယ္

သည္ခ်ိန္ကို ေရႊမွံုၾကဲလို့

ခ၀ဲ ေရႊညွာရင္းမွာ ၊ သင္းရနံ့ၾကြယ္။


ေကာင္းကင္လယ္ ၊ ထက္၀ယ္ဘံုဦး

ေရႊလစႏၵာႏွင့္ ....

ၾကတိၱကာ ၾကယ္ေရာင္စြန္းတယ္

ထြန္းထိမ္လို့ျမဴး ။



( ဘိုးသူေတာ္ ဦးမင္း )

၀ိပႆနာဆိုင္ရာ ရွစ္လုံးဘြဲ႕ကဗ်ာမ်ား

0 comments
ေကာင္းေသာအလုပ္ ၊ ဥပုသ္ေစာင့္တာ
ဒါန သီလ ၊ ညီမွ်မကြာ
အမ်က္မျပဳ ၊ ပြားမႈေမတၱာ
ျမတ္ဥပုသ္ ၊ အဟုတ္ေစာင့္သင့္တာ။

သီလရနံ႔ ၊ ေမႊးပ်ံ႕ႀကိဳင္စြာ
သီလဆင္သိုင္း ၊ ႐ႈတိုင္းလွပါ
သီလေစာင့္ျငား ၊ မလားပါယ္ရြာ
ျမတ္သီလ ၊ စိတ္ခ် ကိုးကြယ္ရာ။

နက္ျဖန္ရွင္မႈ ၊ ေသမႈ ႏွစ္ျဖာ
ဘယ္သူမသိ ၊ သတိရွိပါ
ယေန႔တရား ၊ ႀကိဳးအားထုတ္ပါ
ေသမည့္ရက္ ၊ ခ်ိန္းခ်က္မရွိပါ ။

သတိမပြား ၊ အလကားသက္ရွင္
ဒီသက္ရွင္႐ုပ္ ၊ စက္ဆုပ္ဖြယ္ထင္
သင္သက္ရွင္လဲ ၊ ေသဆဲပုံသြင္
အျပစ္ျပ ၊ ဆုံးမ ကဲ့ရဲ႕တင္ ။

သတိပြားလွ်က္ ၊ အသက္ရွင္မူ
ေကာင္းေသာအသက္ ၊ ရွင္လွ်က္ေနသူ
လူစစ္ဘ၀ ၊ ေရာက္ရစင္ျဖဴ
ကိုယ့္အတြက္ ၊ ပြင့္လွ်က္သဗၺညဴ ။

တရားမွန္မ်ား ၊ က်င့္ပြားသူမွာ
တရားကပဲ ၊ ေစာင့္ၿမဲေသခ်ာ
တရားေတာ္က ၊ ေအးျမခ်မ္းသာ
ေဆာင္ယူေပး ၊ ကင္းေ၀းပါယ္ဒုကၡာ ။

တရားခ်ိဳႏို႔ ၊ ေသာက္စို႔သူမွာ
ေလ်ာင္း ထိုင္ ရပ္ သြား ၊ ေလးပါးခ်မ္းသာ
သူျမတ္ေဟာၾကား ၊ တရားေတာ္မွာ
စိတ္ၾကည္မွ် ၊ နိစၥေမြ႕ေလ်ာ္တာ ။

စိတ္အညစ္ေၾကး ၊ ကင္းေ၀းေစရန္
စုိးရိမ္ပူေဆြး ၊ ငိုေၾကြးလြတ္ရန္
ကိုယ္စိတ္္ဆင္းရဲ ၊ ခ်ဳပ္စဲေစရန္
မဂ္ဖိုလ္ေရာက္ ၊ မ်က္ေမွာက္ျပဳနိဗၺာန္ ။

သတိမေမ့ ၊ ခ်ိန္ေန႔သိျပန္
မ်က္လွန္ေၾကာဆြဲ ၊ မရွိဘဲနဲ႔
ေသလဲ မေတာင့္တင္း ၊ ပုတ္နံ႕ကင္းသည္
က်မ္းရင္း ၀ိပႆနာအက်ိဳးတည္း ။

သာသနာခိုက္ ၊ ႀကဳံႀကိဳက္ခါ၀ယ္
မဂ္က်ိဳး ဖိုလ္က်ိဳး ၊ ေမွ်ာ္ကိုးတကယ္
ေရွးသူေကာင္းတို႔ ၊ လမ္းေဟာင္းကိုကြယ္
ေၾကာင့္ၾကစိုက္ ၊ လိုက္မွ ေတာ္လိမ့္မယ္ ။

အရာရာစိတ္ ၊ အရိပ္သဖြယ္
သူပင္ေကာင္းမွ ၊ ကိုယ္ေကာင္းရမယ္
အလုိလိုက္ေတာ့ ၊ အမိုက္နယ္က်ယ္
ဆုံးမ မွ ၊ လုံး၀ေတာ္လိမ့္မယ္ ။ (သူပင္ =စိတ္)

ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ထိန္း ၊ ကိုယ္ျငိမ္းမယ္
ကိုယ္မထိန္း ၊ မၿငိမ္းပူရမယ္
ထိန္းႏိုင္မွ ၊ ၿငိမ္းၾကရေပမည္
ယုံၾကည္စိတ္ခ် ၊ လုံး၀ၿငိမ္းပါမည္ ။ ။

လကၤာဒီပအရွင္ မွ ရွာေဖြ စုေဆာင္းတင္ျပပါသည္ ။

က်ခ်ိန္

0 comments
အေမွာင္ကိုခြင္း
အေရာင္လင္းသည့္
ပူျပင္းထိန္ထိန္
ေနသူရိန္လဲ
“၀င္” ခ်ိန္ဆိုတာ ရွိေသးတယ္။

၀ိုင္းစက္လွပ
လြန္ေအးျမသည့္
ထြန္းပေရာင္လင္း
ဖိုးလမင္းလည္း
“ကြယ္” ျခင္း ဆိုတာရွိေသးတယ္။

“ေန-လ” ပုံျပ
လူ႔ဘ၀၀ယ္
မာနေတြထ
သိပ္မ“ၾကြ” ႏွင့္
“က်” ခ်ိန္ဆိုတာ ရွိေသးတယ္။ ။
ေကာင္းသစ္ (ေရႊကန္သာ)

ေန၀င္ခ်ိန္

0 comments
ဒါန သီလာ
ဘာ၀နာျမတ္ေကာင္းမႈ
ကုသုိလ္ျပဳအရာရာ
(တစ္ခ်ိဳ႔မွာ)
ပကာသနေတြခ်ယ္မႈန္း
အရိုးကိုအရြက္ဖုံးေလေတာ့
(ရိုးသားမႈ ဂုဏ္ေတြသုဥ္း)
ပင္လုံးလဲမျမင္
အနွစ္တုံးလဲ မထင္
ႏွလုံးသား သူ႔ဘ၀င္မွာ
အရြက္ႏွင့္အေဖာ္မင္
အခက္ႏွင့္ေပ်ာ္ရႊင္
ကုသုိလ္ေန ၀င္ပါေလရဲ႕
သံသရာခရီး မဆုံးခင္ေပါ့...။
ေကာင္းသစ္ (ေရႊကန္သာ)

ေမြးေမ့ ဂုဏ္ရည္မ်ား

0 comments
အေမ့ႏို႔ရည္ ၾသဇာဆီကို
ငါသည္ ေသာက္သုံးဘူးေပၿပီ။

အေမ့ရင္ခြင္ အိပ္ယာျပင္၀ယ္
ငါလွ်င္ အိပ္စက္ဘူးေပၿပီ။

အေမဆင္ျငား ၀တ္ထည္မ်ားကို
ငါကား၀တ္ဆင္ဘူးေပၿပီ။

အေမျပဳစု ယုယမႈကို
ငါ“စု” ခံခဲ့ဘူးေပၿပီ၊

အေမ့ေမတၱာ ေအးရိပ္သာ၌
ငါဟာခိုလႈံ ဘူးေပၿပီ။

အေမ၏ေသြး အေမ့ေခၽြးျဖင့္
စေတးလို႔သာ ျဖစ္ေပၚလာသည့္
မ်ားစြာ “ေငြ” ျဖင့္ ဂုဏ္ေရာင္တင့္ဖို႔
ေ၀းလတ္ၿမိဳ႔ရြာ ရပ္ေဒသာ၌
ငါဟာ ပညာသင္ဘူးၿပီ။

ေအးျမၾကည္လင္ တသြင္သြင္ျဖင့္
အစဥ္မေရြ႕ စီးဆင္းေမြ႕သည့္
အေမ့ေမတၱာ စမ္းေရသာကို
ငါဟာ ေသာက္သုံးဖူးေပၿပီ။

ေၾသာ္.... ငါ့ေပၚထားျငား
ၾကီးမားျပန္႔က်ယ္ ေမ့ဂုဏ္သြယ္ကား
ပင္လယ္ေရညိဳ မွင္ရည္စိုျဖင့္
ျမင့္မိုရ္ေတာင္ထု ကေလာင္ျပဳကာ
တိမ္ထုကင္းစင္ မိုးေကာင္းကင္၀ယ္
စီရင္ေရးသား ေဖာ္ထုတ္ျငားလည္း
ကုန္သြားလိမ့္မည္မဟုတ္ေခ်တကား....။

ေကာင္းသစ္ (ေရႊကန္သာ)